Testy sejfu
Bezpieczeństwo dzięki uznanej metodzie testowej
Sejf dobrej jakości cechuje się przeprowadzonym przez cenione i niezależne instytucje testem, potwierdzającym odporność na włamanie.
Testami sejfów zajmują się specjalne instytuty, działające w wielu krajach europejskich. Podstawę prawną stanowią uzgodnione normy europejskie.
W próbach są używane wszystkie narzędzia mechaniczne, elektryczne i termiczne, którymi intruzi mogą próbować otworzyć sejf:
- młot kowalski,
- szlifierka kątowa,
- wiertarka,
- palnik tnący,
- specjalistyczne narzędzia*
* niektóre z wykorzystywanych narzędzi lub urządzeń są trzymane w tajemnicy, aby zapobiec ich kopiowaniu i wykorzystaniu przez przestępców.
Rzetelny test zapewnia bezpieczeństwo
Wynik testu sejfu jest obliczany w oparciu o zastosowane narzędzia włamania oraz czas niezbędny do uzyskania dostępu do zawartości. Odporność sejfu na włamanie jest podawana w jednostce zwanej „Resistance Unit”, w skrócie RU. Jedna RU oznacza dosłownie 1 minutę procedury testowej. Sejf będzie posiadał tyle jednostek RU, przez ile minut wytrzyma procedurę testową. Według ustalonego wzoru wylicza się stopień odporności sejfu, który następnie dokumentuje się na tabliczce VdS umieszczonej we wnętrzu sejfu.
Testy odporności ogniowej sejfu odbywają się według procedur kontrolnych, związanych z wytrzymałością na wysoką temperaturę.
Najbardziej znanym i najtrudniejszym testem ogniowym jest tzw. test w Brunszwiku, wykonywany przez Zakład Kontroli Materiałów Budowlanych tamtejszej Politechniki. Sprawdzian ten składa się z kilku części.
Sejf podgrzewa się przez jedną lub dwie godziny w temperaturze 1090 °C
Temperatura wewnątrz sejfu może przy tym podnieść się tylko o określoną wartość.
Wyjęty sejf z pieca zrzuca z wysokości 9,15 m. na podłoże żwirowe albo szutrowe.
Symuluje to wypadnięcie sejfu z 3. (trzeciego) piętra palącego się budynku.
Sejf znów jest podgrzewany do 840 °C, a potem wychładza się go.
Cały czas trwania testu wynosi ok. 24 h.
